Girizgah : Neden blog? Ne için blog? Nereden çıktı bu blog?


Dostlarım! Yazının insana tanrı tarafından bahşedilmiş en büyük armağanlardan birisi olduğu su götürmez bir gerçektir. Ona göre biz homo sapiens’in tarihini hep bu olguyla başlatır ve bu türün izlerini yazının parmak izleriyle takip ederiz. Birikerek çoğalan ‘’bilgi’’ kültürünü de yazıyla doğurup büyüttüğümüz belki modern çağda görselliğe teslim ettiğimiz gerçeği de var tabi. İşte şu günlerde ısıtma teknolojileriyle rahat evlerimizde oturuyorsak, tıp gereklilikleriyle ömrümüzü ilk çağ insanlarına göre uzatabildiysek veyahut aşkımızı ilan etmek istiyorsak tüm bu olayların kemiklerinde yazının varlığına rastlarız.
Bugünün dünyası tüketme kolaylığı açısında video ve resimleri bizlere dikte etse de gelecekte dahi yazı en yararlı iletişim kaynağı olarak bizimle yolculuğunu sürecek. Ancak bir geçeklik var ki kesinlikle es geçmemelisiniz. Paylaşılmayan yazının sahibinden başka kimseye faydası yoktur. İşte bende bu gerçekliği kendime kazandırmaya çalıştığım bu çağda yazılarımı teknolojinin gücüyle sizlerle paylaşmak için bizden önceki kuşağın sanal günceleri olan ‘blog’ dünyasına adım attım.

Bu dünyaya devam etmek bana çok zorlu bir yolculuk gibi gelse de ilk adımı atmak sandığımdan çok daha zordu. Kendimle olan öz güven mücadelemi yirmi küsur senede hala kazanamamış olan bendeniz, geçtiğimiz hafta içinde ‘’Ne kaybederim?’’ sihirli cümlesiyle kapıyı araladım.

Sizlere de bu kapıyı tavsiye ediyorum. Gerekli motivasyon kaynağınız varsa -ki bunların en büyüğünü her genç gibi yazı yazarak para kazanabilme arzusu olarak itiraf etmeliyim- kesinlikle yazdıklarınızı bloglarda yahut basılı ürünlerde paylaşmalısınız. Ama dikkat etmek gereken bir nokta daha var. Gerçekten olmadığını, yazdıklarınızla kalem taifesinin maneviyatına zarar verdiğinizi yahut kariyer hedeflerinize ters düştüğünüzü fark ettiğiniz anda lütfen bırakın.


Kısa geçmişim olan blog dünyasına kısa bir girizgahın daha uygun olacağını varsayarak sizlere elveda diyorum. Sağlıkla kalın.










Görseller(Yukarıdan Aşağıya)

  1. Kendi izini bir yerlere bırakmak isteyen insandan kalan miras. Chauvet mağarası M.Ö 33-30000.
  2. Sümer alfabesi
  3. Şu zamanlarda kullanılan en popüler platform olan Youtube'un ikonu.

Yorumlar

  1. Unknown11 Nisan 2020 22:44

    Başarılarının devamini dilerim kardeşim çok güzel bi giriş yazisi olmuş

    YanıtlaSil
  2. Adsız12 Nisan 2020 21:01

    Ne mutlu söyleyecek sözü olana. Sözün baki olsun.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Masayı Dinleyin (Küçürek Öykü)

Resim
Uzaktan yapılan en iyi eylem bir muhabbet kapısının bezirganı olmaktı. Ben de bu görevi elimden geldiğinin en iyisiyle yaparım. Ellerim, gözlerim, ağzım ve kollarım olmamasına rağmen. Bir masa için bundan daha başarılı görev ne olabilir.
Devamı

Maskeler Bizi Öldürüyor (Cahil-i Cühela 2.Bölüm)

Resim
  Eskiden sağlıkçıydım. Beş sene önce kendimi insanlara nefes verecek, ömrü hayatım boyunca sayısız insanın hayatını kurtaracak, duran kalpleri yeniden çalıştıracak birisi olarak görürdüm. Yavaş yavaş içimdeki o duyguların hepsi söndü. Duran kalpleri yeniden çalıştırmayı bir kenara bırakın artık kendi kalbimin attığından bile şüpheliydim. Kendimi kitaplara verdim. Biraz olsun huzur bulmuştum. Fakat temeli insan anatomisine dayanan kilit bilgilerin hiçbirini unutmadım. Ta ki ‘kaçış sendromu’ adı verilen bir şey duyana kadar. Allah düşmanımın başına vermesin. Ne kadar zor bir illet olduğunu tahmin bile edemiyorum. Yine de ilk kez duyduğumda psikolojik bir karmaşa hali olduğunu zannetmişim. ‘’Kaçış sendromu yahu ne olabilir. İnsanın çevresinde yaşadığı zorluklardan kurtulmak için başvurduğu durumun psikologlarca isimlendirilmiş hali işe.’’ Hepimiz kaçmaz mıyız eninde sonunda. Kaçacak delik aramaz mıyız o zor anlarda. Ararız. En masumumuz bulunduğu şartlardan kaçar. En fenamız yalana...
Devamı

Kralın binası ( Küçürek Öykü)

Resim
Olarak, olmayarak birkaç tuğlayı üst üste dizdi haşmetli kral. Kazdı çamurdan, kerpiçten harcını. Binası bitince geçti karşısına düşündü. ‘’Renk gerek’’ diye bağırdı. En sadık on askeriyle birlikte, derince bir kovanın içine soktular bileklerini ve hançerlerini damarlarının üzerine sürdüler. Şimdi o haşmetli kral ve on sadık adamı yoklar. Fakat inşa edilen en güzel binanın içinde dünyanın en mutlu halkı yaşıyor. Duvarlarındaki kırmızıysa tabiata ve ona tabii olanlara en güzel hediye oluyor.
Devamı