Kralın binası ( Küçürek Öykü)
Olarak, olmayarak birkaç tuğlayı üst üste dizdi haşmetli kral.
Kazdı çamurdan, kerpiçten harcını. Binası bitince geçti karşısına düşündü. ‘’Renk
gerek’’ diye bağırdı. En sadık on askeriyle birlikte, derince bir kovanın içine
soktular bileklerini ve hançerlerini damarlarının üzerine sürdüler. Şimdi o haşmetli kral ve on
sadık adamı yoklar. Fakat inşa edilen en güzel binanın içinde dünyanın en mutlu
halkı yaşıyor. Duvarlarındaki kırmızıysa tabiata ve ona tabii olanlara en güzel hediye oluyor.
Yorumlar
Yorum Gönder